Doksanlı yıllardı. Elime, bir savaşta çekilmiş poster geçti. Çok yaşlı, yüzü çizgi çizgi olmuş bir kadın resmiydi: Kaldırım taşının üstüne oturmuş, elinde bir parça yavan ekmek var, gözlerinden yaşlar akıyor. O kadar dokundu ki bana, ona her baktığımda ağlıyordum. Sonunda patron resmi panodan indirtti.
Yaratılmış en acımasız yaratık, maalesef insan! Hele de vicdanını cebine koymuşsa…