Herhalde sonlara yakın bir yerde olduğumu sanıyorum. Tahammülüm bitti, kendime sabır gösterecek sabrım yok. Bu düştüğüm çamur bataklığında çırpınmaktan ve başarısız olmaktan yıldım. Öyle kötü bir haldeyim ki o kadar yalvardığım Allahım bile beni görmek istemiyor.
Bu nasıl bir hastalik, insani insanlıktan çıkarıyor. Bu nasıl birşey, her hücrem can çekişerek ölüyor. Bedenim nasıl dayansın dışarıdaki hasarlar bu kadar ağırsa içerisi nasıldır Allah bilir. İçerisi kadar kötü olan bir durumda Sinan’inda bunlari bire bir yaşaması ve sabrının bitmiş olması.
El açtım rüzgara fırtına ol, kasırga ol, al beni taştan taşa vur, çarp başımı dağların yamaçlarına, öyle hızlı vurki bir seferde ölsün. Ne ben can çekişeyim ne sen bu işi tekrar yap.