Aynaya baktım seni gördüm, sana baktım kainatı gördüm.
Ne güzel yaratmış seni yaradan; çocuksu masumluğunla bakan mahşer karası gözlerinden pamuk tarlalarının sıcaklığı yayılır.
Gözlerin, sinema perdesi gibi tüm içindekileri ekrana yansıtıyor.
Evet, tabii ya, doğru söylüyorlar: her şey zıttıyla vardır…
Hastalık olmazsa, sağlığın kıymeti bilinmez; çirkin olmazsa, güzelin tarifi olmaz.
Sen ki Kaf dağına kanat çırpan, güneşle selamlaşıp kucaklaşan asil kartal!
Kuzey’den Güney’e, Doğudan Bayı’ya mevsimleri ömrümüzün kısa örneği olarak koşturan,
Yaratılmış her canlının barınağı olup, varoluş sebebini bilen, gerektiğinde buz, gerektiğinde koz olan koca bütünlük.
Bizler senin parçan, sen parçaların tamamı olan güzelliksin.
Gözlerin, papatya tarlalarının masumiyetini ve doğallığını, boynunu eğen menekşenin olgunluğunu, orkidenin hassaslığını yansıtır.