Allah kimseyi elden ayaktan düşürüp kendinden başkasına muhtaç etmesin. Atalarımız boşuna sağ eli sol ele muhtaç etme dememişler.
Kendimi kötü hissettiğim bir dönem bütün pozitiv düşünceme rağmen bu kısır döngüden kurtulamıyorum. Artık o kadar bıkmış, yılmışımki hiç birşey gözüme kulağıma hoş gelmiyor.
Nasil gelsin; Sinan’a bakıyorum kendisinin bir çok ciddi rahatsızlığı varö ilaçlarla ayakta duruyor. Onun yardıma ihtiyaci varken, ben nasıl bir yük oldum onun yüreğine. Bu hasta adam, hadi tuvalete götür, kıçımı yika, beslenme tüpünü temizle, yemek ver, ağzımın kağıdinı değistir, yatağa koy, sıkıldım kapııya çıkar, ilaçlarımı ver, kusacağım torba ver, cöpleri çıkar, alış verişe git, telefonlara bak, bulaşıkları yıka, makinayı boşalt, çamaşırları yıka ve bunun gibi bir sürüsü işi kendi başına taşımak zorunda. Onada yazık.
Düşünüyorum kendime yaşamak için bir neden bulamıyorum. Herkesden önce kendimi o kadar ağır hissediyorumki ruhum kararıyor. Kendi adıma çok sey istediğimi düşünmüyorum. Ölüm benim hakkım, sadece erken gelsin istiyorum. Sadece erken gelsin yeter.