Yeşili seviyorum, uyanışın rengi olduğu için.
Kırmızıyı seviyorum, enerjinin sembolü olduğu için.
Maviyi seviyorum, gök kubbeyi hatırlattığı için.
Sarıyı seviyorum, güneşi anımsattığı için.
İndigoyu seviyorum, derin denizlerin sembolü olduğu için.
Oranjı seviyorum, gün batımının rengi olduğu için.
Lilayı seviyorum, baharın rengi diye.
Ama en çok beyazı seviyorum;
İçinde tüm renkleri barındırdığı için.
Renkler 2
2 thoughts on “Renkler”
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.
Merhaba Kardeşim
Ne mutlu sana ki Allahın insana bahşettiği nimetler içindeki en büyük nimet olan ilk üçü sende kalmış. Bunların birincisi ruh sağlığı, ikincisi akıl sağlığı, üçüncüsü ise göz nuru.
Zaten insanı insan edende bunlar. Diğer nimetler ise eğer Mevlamızın istediği şekilde kullanılamaz ise birer afet olup yakamıza yapışacak ateş parçaları. Ve ne yazık ki insanların belki yüze doksan dokuzu sahip olduğu vücut sağlığı gibi nimetlerin hakkını veremeyecek bir gafletin ta içinde.
Ne mutlu sana ki bu zamanın fitne ve fesatından uzakta, ruhun varlığı idrak ediyor, aklın yol gösteriyor, gözlerin ışığını bizlere yansıtıyor.
Işığının daim olması, sabrının sabit ve kaim olması, Rabbimizin seni yüksek mertebelere nail etmesi dileklerimle hoşça kal diyorum.
M.Feridun Dengizek
Zehra’cim, ne soylenir , ne yazilir bilemiyorum ama bildigim bir sey varsa bizim sana ulasicagimiza sen bu yazilarinla, siirlerinle sen bize ulastin. Ben hayatta her seyin bir nedeni oldugunu dusunen bir insanim hatta basa gelebilicek her turlu kotulugun, hastaligin bile bir nedeni olduguna inanirim. Kabul etmek cok zor olsa da, mutlaka yasadiklarimizin bir nedeni olmali. Yazilarinin hepsini okuma sansim olmadi ama her gun elimden geldigince okumaya calisacagim. Su ana kadar okuduklarim beni cok etkiledi. Biliyorsun seninle cok kisa bir beraberligimiz olmustu ve cok fazla tanima sansim olmamisti ama simdi yazilarinla seni taniyor ve ne kadar mukemmel ve yetenekli bir insan oldugunu anliyorum. Benim gibi yazilarinin sayesinde bir cok kisi seni taniyacak ve onlara ornek olucaksin.
Bilmiyorum Sinan bahsettimi biz son dort yildir Turkiye’de yasiyoruz. Ilk baslarda bu degisimi Kabul etmek kolay olmadi malum cocuklarimizdan cok uzak dustuk ama simdi alistik. Bu sure icinde Haluk hem annesini, hem babasini kaybetti. Onlarin son gunlerinde yanlarinda olmamiz cok iyi oldu. Nede olsa 25-30 senenin hasretligi vardi bende simdi annemle onu telafi etmeye calisiyorum. Cocuklarin artik kendi hayatlari var, tabi mumkun oldukca onlarla da beraber olmaya calisiyoruz.
Sen ve Sinan her zaman aklimizdasiniz ve gonlumuzdesiniz. Sen yazmaya devam et, biz okumaya devam edicegiz..
Sevgiler,
Sevda