Kader beni kendi zindanında hapsetti. Ellerime, ayaklarıma prangalar vurdu. Halimi umursamadan arenalarda vahşi hayvanların önüne attı. Gördüm Azrail’i, beni seyrederken; yalvardım ama o, bir şey yapamam, ben de emir kuluyum, dedi. Yanıp yanıp kor oluyorum. Bir kül olamadım ki ben de her sabah doğan güneş ya da her akşam doğan ay veya her bahar yeşeren ot olmayı deneyim. Benim küllerimden ne olur? Ben Zümrüt’ü Anka kuşu muyum ki külüm bile işe yarasın?
Kader 1
One comment on “Kader”
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.
Canım minik teyzem…Hepimiz sona doğru yürüyoruz ama senin geçtiğin yol hiçbirimizin bilemediği acılarla dolu.Keşke bi formül olsaydı ömrümün yarısını sana gönderebilseydim.Seni çok ama çok seviyorum.Annemin hergün söylediği gibi “sen ciğerimizi ateşsiz dumansız kupkuru ama çıra gibi yaktın” Canım minik teyzem…Merhametli iyi yürekli cömert anlayışlı minicik güzel kıymetli teyzem…