Bugün bayramın son günü. Zerrin ve Ceyhun’dan başka kimse aramadı. Gerçi kim var ki, beni arayıp, yanımızda olduklarını hissettirecek? Sinan’la konuşup ona moral olacak it sürüsü kadar birinci kuşak yeğenlerim mi var? Ağabeyim mi yoksa ablalarım mı var?
Çok yoksulsunuz, bir telefon edecek durumunuz yok, değil mi? Vah vah, çok üzüldüm. Yazıklar olsun hepinize! Sinan’ın dayısı kadar olamadınız. 73 yaşında adam haftada en az üç kere arıyor, resimler gönderiyor, ilgimi çekecek yazılar bulup gönderiyor. Sizler hangi cehennemdesiniz? Sizin hepinizin adını tavşan koydum. Niye biliyor musunuz? Çünkü tavşan, dişleri fare, kulakları eşek, arka ayakları deve, ön ayakları koyundan oluşan, ne olduğu belli olmayan, güvensiz, kendi gölgesinden korkan, karaktersiz bir yaratık. Tıpkı sizin gibi! Bu da benim size bayram hediyem olsun. Artık bana bir şey hissettirmiyorsunuz.
Sitem ettigini biliyordum, cunku Zerrin teyzem soylemeden ruyamda gordum seni. Bana o kadar kizgindin ki surekli kızıp soylenip duruyordun. Bu yazida da haklisin. Ama bu aileye dogmak hayatta yalnizligi secmek demek zaten.. Ozur dilerim Teyzem, sana hic bir gerekce gostermiycem, ama sunu da bil ki ben de son 2 senedir yapayalnizim senin ne demek istedigini yasarken anladim.. Çok sanslisin esinin ve kardesinin kosulsuz sevgisine sahipsin..Sanirim bu dunyada deneyimlenebilecek en guzel sey. Seni seviyorum..
Elif