Bir gece uyuyamıyordum, içim sıkılıyor, daralmıştım. Kendi kendime dedimki şu “Noktanın Sonsuzluğunu” okuyabilsem keşke. Bana çok iyi geliyordu kendimi daha rahat ve pozitiv hissediyordum okuyabildiğim zamanlar. Ama bir senedir kitabın sayfalarını çeviremiyorum.
Bir sabah, yada akşam Sinan gelse, deseki “buldum bu kitabın eloktronik versiyonunu, artık bilgisayardan okuyabileceksin”. Ne güzel olurdu. Aman o kadar çok sey istiyorumki, bekle, bekle, hangisi olacaksa?
Aradan bir kaç ay geçmişti, Sinan dediki “bak sana neyi buldum?”
Kitabın elektronik baskısını bulmuş. Artık okuyabilecektim! Çok sevindim.
Sinan, sen bana istediğin kadar kızabilir, bağırabilir, darılabilir yada barışabilirsin. Sen benim meleğimsin.
Benim için özel yaratıldığinı düşünuyorum.
Seni seviyorum.
Sen benim kıblemsin,
Sağol sağlıklı ol.