Ağabeyim askerden yeni gelmişti. Benimde okula başlamadan önceki son yazımdı. Dayımın kızı da bize kalmaya gelmişti. O zamanlar ağabeyim Cumhuriyet gazetesi okuyor, her gün gidip ona gazete alıyorum. O gün, gazete almaya Yıldız’la beraber gittik. Eve geldik ve Yıldız birden “Dayı, yolda çocuklar laf attılar, Zehra da cevap verdi.” Niye böyle bir şey yaptı, hala anlamış değilim. Ağabeyim gazeteyi elimden aldı, sol kulağımı tuttu, ovdu, kıvırdı, havaya kaldırdı. Bir taraftan da “Ağlarsan daha çok kızarım” diyordu. Sanki sol tarafım felç oldu, çünkü hiç bir şey hissetmiyordum; ağlayamadım; kulağımı bıraktığında, apartmanın arka tarafında oturan Tatarların oraya gidip, bağıra bağıra ağlamıştım. Değişen hiç bir şey yok; ilk yargı ailede başlıyor; o zaman da adil değildi, simdi de. Ağabeyim benim düşünce yapımın dışında kaldı maalesef.
Yargı 2
2 thoughts on “Yargı”
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.
ABİN DİYORKİ: ZEHRA CANIM, KARAKIZIM SENİ ÇOK ÖZLÜYORUM VE İNAN ÇOK SEVİYORUM GEÇMİŞTE SENİ BİLMEDEN ÜZMÜŞSEM ÇOK ÇOK ÖZÜR DİLİYORUM,LÜTFEN BENİ AFFET,HAKKINI HELAL ET,SENİ SEVGİYLE ÖPÜYORUM VE SAĞLIKLAR DİLİYORUM…
Gonul isterdiki, su icimizdeki kucuk cocugu iyilestirsek o zaman daha kolay olurdu hayat bizlere.