Küçük Ayı 1

Küçük ayı uyandı şöyle bir gerindi etrafina bakti. Hava çok guzeldi. annesi hala uyuyordu. Ben kendim avlanabilirim yeteri kadar büyüdüm dedi kendi kendine. Yavasça otların arasından nehire doğru yürüdü. Annesinin balik yakaladığı yerde durdu. Dikkatle suya baktı ama bir türlü korkusunu yenip suya giremedi. Tam geri dönüyordu ki ayağı kayıp nehire düştü. Kenara çıktı ama ıslanmıstı, üstelik balıkta yakalıyamamıstı. Nehirin kenarindan asağı doğru yürüdü. Oda ne! Hemen önündeki ağacta bir bal peteği vardı. Biraz zor oldu ama ağaca tırmandı ve bal peteği sandığı şeyin kurumuş bir dalın yaprakları olduğunu gördü. Büyük bir hayal kırıklığına uğramıstı. Ağactan inmeyi denedi olmuyordu ne yapacakti şimdi. başladı ağlamaya. Hemen önünde kunduz ailesi nehrin ortasına yeni bir ev yapıyorlardı. Anne kunduz yukariya seslendi: “ben şimdi ağacı kemireceğim, beraber suya düşeceksiniz, korkma” dedi ve söylediğini yapti. Küçük ayı avazı çıktığı kadar bağırmıstı, anne diye. Kenara çıktı annesi orada onu bekliyordu.

Çok sevinmişti, koştu annesine sarılıp özür diledi. Islandım, ağacta kaldim, açıktım, yoruldum ve hicbir şey yakalayamadım dedi. Annesi ona sarıldı ama kızmadı çünkü ayıcık dersini almıstı. Sonra mutlu bir şekilde beraber avlanmaya gittiler.

One comment on “Küçük Ayı

  1. melike-leyla Nis 13,2013 6:21 AM

    Canım Minikciğim küçüklerin onlarca soruyla dinleyeceği hayallerinde rahatça canlandıracağı çok güzel bir masal olmuş.Biz dadı-bıdık dinleyerek büyüdük ve ömrümüzün yarısı bu dadı-bıdık kimdir nasıl bişeydir diye düşünmekle geçti.Bulamadık tabi vazgeçtik sonunda..:)
    Sanırım bu çocuklarla ilgili ilk yazın.Tebrikler ve bu güzellikleri yazan gözlerine kurban…
    Leyla-Melike

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.