Bugün Cumartesi. Bütün sınıf okulun bahçesinde toplandık. Hepimiz 12 kişiydik topu topu. İlk defa öğretmenimizle beraber piknik yapacaktık. Herkes elinde çıkınıyla geldi. Öğretmenimiz herkesin adını okuyarak sayım yaptıktan sonra tek sıra olarak “Dağ başını duman almış“ marşını söyleyerek yola koyulduk.
Hepimiz çok heyecanlıydık. Patika yollarda hoplaya zıplaya giderken, uzaktan okulun çatısı görünüyordu. Büyük bir tepeyi geçtik. Öğretmenimiz, yaşlı bir söğüt ağacını göstererek onun altında duracağımızı söyledi.
Öğlen oldu, herkes getirdiğini sofraya koydu. Neler vardı neler: Peynir, yumurta, yoğurt, bal, pekmez, taze ekmek… Hepimiz neşe içinde karnımızı doyurduk, hikayeler anlattık, şiirler okuduk. Öğretmenimiz, büyük şehirlerdeki okulları anlattı, hayallerimizi büyük kurmamızı söyledi.
Hayalim büyük olursa onu nerde saklardım, dolaba sığar mıydı..? Öğretmenim “Hayalimi nerde saklayayım?” diye soruverdim. “Merak etmeyin çocuklar, onlar nerde kalacaklarını bilir ve zamanı gelince kendilerini size hatırlatırlar” dedi öğretmen.
Dönme vakti geldi. Yolda hepimizin kafasında yeni hayaller vardı…