Armudun çekirdeği toprağa düştü tam kalkmaya hazırlanıyorduki birisi üzerine bastı geçti. Rüzgarın getirdikleriylede üstü kapandı. Biraz uğrastı çıkabilmek için fakat bir türlü başaramadı. Burası çok karanlıktı, korkmaya başladı. Tekrardan dışarı çıkmayı denedi, yapamadı, ayrıca çok yorulmuştu, öylece orada uyuya kaldi.
Ne kadar zaman geçmişti bilmiyordu, bir sancı ile uyandı. Panik oldu, bedeninde değisik birşeyler oluyordu. Çok sevdiği parlak kabuğu çatladı içinden yeşil uzun bir ot yeşerdi, kafasını dışarı çıkardı. Işıktan gözlerini açamadı epey bir zaman. Sonra etrafına baktı kendisi gibi yeni doğmuş bir sürü fidan vardi. Zaman geçti gitti bizim küçük armut fidanımız genç bir ağaç oldu. Baharda beyaz beyaz açtı, geline benziyordu. İki hafta kadar sonra çiçeklerinin bir kısmı rüzgarla, bir kısmı yağmurla dökülüp gittiler. Ama her çiçek yerine bir armut ve içinde bir sürü armut tohumu bırakmıştı.
Armut ağacı şöyle bir baktı kendine; ben küçücük bir armut çekirdeğiydim, koca bir ağac oldum. Üzerimde onlarca meyve var onlarında çekirdekleri toprağa düşünce yeşerip ağac olacaklar. Bir idim bin oldum kendimle gurur duyuyorum dedi. Dallarındaki meyve adaylarına bakıp gülümsedi.